قرض الحسنه - امام زمان

»» قرض الحسنه در قرآن
«من ذا الّذى یقرض اللّه قرضاً حسناً فیضاعفه له أضعافاً کثیرة ...»(1192)

373
- تعبیر کردن از انفاق در راه خدا به قرض، تعبیرى مجازى است و میان قرض
(اصطلاحى که انسان چیزى را بدهد تا مثل آن بازگردانده شود) و قرض دادن به
خداوند از چند جهت تفاوت وجود دارد:

الف - قرض گرفتن انسان نشانه‏ى احتیاج اوست، اما خداوند متعال محتاج نیست.
ب - مالى که قرض گیرنده تحویل مى‏گیرد، ملک او حساب نمى‏شود، اما در قرض دادن به خدا مالى که ما به او قرض مى‏دهیم، ملک واقعى اوست.
پس
باتوجه به تفاوت‏هاى پیش گفته، سرّ تعبیر به قرض از انفاق آن است که کار
خیر نزد خداوند ضایع نمى‏شود و همان گونه که اداى قرض لازم است، خداوند در
برابر انفاق‏ها و کارهاى خیر، ثواب و پاداش عنایت مى‏فرماید.(1193)

374 - خداوند براى ترغیب مؤمنان به انفاق، تعبیر به قرض دادن مى‏کند و این معنا همه‏ى موارد زیر را دربر مى‏گیرد؛

انفاقات
واجب و مستحب مانند زکات و خمس و نفقه‏ى واجب النفقه و صدقه‏ى مستحب و
صله‏ى رحم و احسان به فقرا و ایتام و سادات و اعتلاى کلمه‏ى دین و مصارف
حج و زیارت و سوگوارى خاندان عصمت و طهارت‏علیهم السلام و کمک به اهل علم
و نشر کتب علمیّه و سایر مصارف خیریه که هر یک در حدّ خود، عبادتى بزرگ و
داراى ثواب بسیار است.(1194)

375
- خداوند انفاقى را که در راه او انجام مى‏گیرد، قرض به خود قلمداد فرموده
که چند برابر آن باز گردانده خواهد شد و این مردم را نسبت به این کار
تشویق مى‏کند.

نکته‏ى کاربرد استفهام و عدم استعمال امر و فرمان، این است که مخاطبان، سختى و مشقت امر را احساس نکنند.

تدریجى بودن احکام اسلام‏

روش
قرآن کریم در مبارزه با انحرافات ریشه‏دار اجتماعى این است که تدریجاً
زمینه‏سازى مى‏کند و افکار عمومى را با مفاسد آن‏ها آشنا مى‏سازد. بعد از
حاصل شدن آمادگى کامل، قانون را به صورت صریح اعلام مى‏کند، و این معنا در
باره‏ى تحریم شراب و ربا به خوبى از قرآن استفاده مى‏شود.

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » قرآن اموز ( دوشنبه 88/5/19 :: ساعت 12:12 عصر )